Bu ülkeler GSYİH ve ekonomik büyümenin ötesine bakıyor

LONDRA – Küçük ama büyümekte olan bir ülke ağı için, dünyanın en önemli ekonomik sağlık ölçüsü artık amaca uygun değil.

Çoğunlukla kadınlar tarafından yönetilen Finlandiya, İzlanda, İskoçya, Galler ve Yeni Zelanda, Refah Ekonomisi Hükümetleri ortaklığının üyeleridir. Önümüzdeki aylarda genişlemesi beklenen koalisyon, 2040 yılına kadar dünya çapındaki ekonomileri insanlar ve gezegen için ortak refah sağlayacak şekilde dönüştürmeyi hedefliyor.

Bu, gayri safi yurtiçi hasıladaki yüzdesel değişimin ilerlemenin iyi bir göstergesi olduğu fikrinden vazgeçmek ve bunun yerine ekonomi politikasını tüm insanlara çevre ile uyum içinde yaşam kalitesi sunacak şekilde yeniden tasarlamak anlamına gelir.

İskoçya’nın Birinci Bakanı Nicola Sturgeon CNBC’ye verdiği demeçte, “Yeni bir ekonomik modele duyulan ihtiyaç hiç bu kadar net olmamıştı.” “Sanırım refah ekonomisi yaklaşımına hem burada İskoçya’da hem de tüm dünyada bu kadar artan bir ilgi görmemizin nedeni bu.”

Diğer politika yapıcıları refah merkezli bir ekonomik yaklaşımı düşünmeye teşvik eden Sturgeon, iklim acil durumu, biyolojik çeşitlilik kaybı ve yaşam maliyeti krizi gibi çok sayıda küresel krizin “neye değer verdiğimiz ve ekonomilerimizin ne olduğu hakkında temel soruları gündeme getirdiğini” söyledi. aslında içindir.”

Sturgeon, “Bir refah ekonomisi inşa etmek herhangi bir ülke için herhangi bir zamanda büyük bir zorluktur ve karşı karşıya olduğumuz mevcut krizler bunu daha da zorlaştırıyor – ancak aynı zamanda bu dönüşümü neden acilen yapmamız gerektiğinin de altını çiziyorlar” dedi. “Son beş yılda ilerleme kaydettik, ancak daha yapacak çok şeyimiz var.”

Sadece son birkaç ayda, Yeni Zelanda ilk ulusal Refah Raporunu yayınladı; Avrupa Birliği refah ekonomisine geçiş ihtiyacını kabul etti; ve Dünya Sağlık Örgütü, refahın ekonomik iyileşmenin merkezinde yer alması çağrısında bulunan bir girişim başlattı.

Avustralya, Kanada ve Kosta Rika, son aylarda Refah Ekonomisi Hükümetleri ortaklığıyla yakın işbirliği içinde çalışan bazı ülkeler arasında yer alıyor ve “büyüme sonrası” savunucuları, daha fazla ülkenin refah hareketini benimsemesinin an meselesi olduğuna inanıyor. . Büyüme sonrası bir toplum, sürekli ekonomik büyüme talebine direnen toplumdur.

Yeni Zelanda Hazinesi baş ekonomi danışmanı Dominick Stephens, ülkenin ilk refah raporunu “dönüm noktası” olarak övdü ve yasa koyuculara Güney Pasifik ülkesinde hayatın nasıl olduğuna dair büyük bir resim sağlamayı amaçladığını söyledi. .

Stephens CNBC’ye verdiği demeçte, “İlerlemeyi anlamak için GSYİH’nın ötesine bakmak istiyoruz, ancak tek bir refah ölçütümüz yok – bu nedenle, ilerlemeyi bu daha geniş anlamda anlamak için bir dizi göstergeye ve kanıta bakmamız gerekiyor.”

“Bu, Yeni Zelanda’nın nerede iyi durumda olduğunu, nerede geri kaldığımızı ve refahın ülkemizdeki farklı insanlar için nasıl farklı deneyimlendiğini anlamamıza yardımcı oluyor.”

24 Kasım’da yayınlanan bulgular arasında, rapor yaşlı vatandaşların refahı ile genç vatandaşların refahı arasındaki geniş ve büyüyen uçurumun altını çizdi ve yaşlı vatandaşlar bir dizi ölçümde daha iyi durumda.

Hazine iyileştirilmesi gereken üç öncelikli alan belirledi: ruh sağlığı; eğitimsel başarı; ve konut satın alınabilirliği ve kalitesi.

Stephens, raporun son söz olmayacağını, ancak bu sorunlar hakkında ne ölçüde endişe duyduklarına ve bunları ele almak için gereken eylemlere karar vermenin artık Yeni Zelandalılara bağlı olduğunu söyledi.

Stephens, “Yeni Zelanda’da Refah Raporlamasının nasıl iyi yapılacağı konusunda gümüş bir değnek yok,” dedi. “Farklı ülkeler farklı yaklaşımlar benimsedi. Bazı yönlerden uçağı uçururken inşa ediyoruz.”

“Refah analizini politikaya entegre etmek için farklı yaklaşımlar deneyen daha fazla ülke, Yeni Zelanda ve diğer ülkeler için başkalarının deneyimlerinden öğrenmek için daha fazla fırsat anlamına geliyor” diye ekledi.

Mevcut ekonomik sistemin dönüşümü için toplanan ivme, Club of Rome düşünce kuruluşunun çığır açan “Büyümenin Sınırları” raporunu yayınlamasından yarım yüzyıl sonra geldi.

1972 tarihli kitap, gezegenin kaynaklarının üstel ekonomik ve nüfus artış oranlarını destekleyemeyeceği ve bu nedenle bu yüzyılın sonundan önce çökeceği konusunda uyardı. Genel olarak konuşursak – ve o zamanki korkunç tahminlerine verilen sert tepkinin ardından – dünya, kitabın yazarlarının tahmin ettiği yoldan gitti.

Akademisyenler ve ekonomistler CNBC’ye, dünyanın en iyi iklim bilimcilerinin küresel ısınmanın 1,5 santigrat dereceyi aşmasının tehlikeleri hakkında verdiği bir ültimatomun – tehlikeli devrilme noktalarının daha muhtemel hale geldiği kritik derecede önemli bir sıcaklık eşiği – büyüme takıntısına son verme ihtiyacının altını çizdiğini söyledi. tüm masraflar.

Club of Rome düşünce kuruluşunun eş başkanı Sandrine Dixson-Declève, “50 yıl önce zaten değişmemiz gerektiğini fark etmemiş olsalardı, bence şimdi tam zamanı çünkü bir polikrizle karşı karşıyayız” dedi. Telefonla CNBC.

“Polikriz” terimi, birden fazla küresel sistemde meydana gelen ve bu krizlerin toplamından daha büyük zararlar üretecek şekilde birbirine karışan krizleri ifade eder.

Dixson-Declève, “Gezegenimiz sadece doğal kaynakların sağlıklı kullanımının ötesine geçtiğimiz için sürekli büyüme senaryolarından hasta değil, aynı zamanda insanlarımız giderek daha fazla hastalanıyor ve gençlerimiz giderek daha az para kazanıyor” dedi.

Bunun bir refah stratejisinin alternatifi olmadığına inanıp inanmadığı sorulduğunda Dixson-Declève, “Evet, kesinlikle. Güç, kâr ve ataerkiden insanlara, gezegene ve refaha geçmemiz gerektiğini sık sık söylüyorum.”

ABD Senatörü Robert F. Kennedy bir keresinde bir ülkenin GSYİH’sının “hayatı değerli kılan şeyler dışında” her şeyi ölçtüğünü söylemişti.

Belirli bir zaman diliminde mal ve hizmetlerin toplam değerini temsil eden GSYİH’yı eleştirenler, göstergenin yanıltıcı olduğunu çünkü ekonomik faaliyetin “iyiyi, kötüyü ve çirkini” ölçtüğünü ve her şeyin iyi olduğunu savunuyorlar.

Örneğin, GSYİH ücretsiz işi hesaba katmaz ve insanların ve doğal çevrenin sağlığına ve esenliğine olumlu veya olumsuz katkıda bulunan ekonomik faaliyetler arasında ayrım yapmaz.

Birleşik Krallık’ta Rishi Sunak, başbakan olarak yaptığı ilk konuşmada, selefi Liz Truss’un ülkedeki ekonomik büyümeyi iyileştirmek istemekte haksız olmadığını söyledi. Sunak, 25 Ekim’de Downing Caddesi’nin dışında “Bu asil bir amaç” dedi.

Üç ay önce, muhalefetteki İşçi Partisi lideri Keir Starmer, İngiltere’nin bozulan toplumsal sözleşmesini düzeltmek için üç şeye ihtiyacı olduğunu söyledi. “Büyüme. Büyüme. Ve büyüme.”

Akademisyenler, iş dünyası ve sosyal hareketlerden oluşan bir ağ olan Refah Ekonomisi Birliği’nin kurucu ortağı Katherine Trebeck, “Bence bu sadece bizim hayal gücümüzün eksikliğini gösteriyor. Büyümeden daha iyi bir ekonomi hayal bile edemiyoruz” dedi.

“Yapabileceğimiz en iyi şey, büyümenin önüne bazı güzel sıfatlar koymak -sürdürülebilir büyüme, yeşil büyüme, kapsayıcı büyüme, ortak büyüme- ama büyüyen bir ekonominin 20. yüzyılın tarifi olduğu ihtimalini düşünmemize neredeyse izin verilmiyor.” o ekledi.

Trebeck, “Yüksek gelirli ülkeler genel olarak yeterince şeye sahip, ancak en zengin ülkeler arasında çok büyük eşitsizlikler var. Dolayısıyla, yapmaları gereken, bu kaynakları nasıl paylaşacaklarını ve besleyeceklerini düşünmek.”

“Geldiklerini anlamaları gerektiği ifadesini kullanıyorum. Büyüme işi tamamlandı ve şimdi kendilerini evlerinde hissetmekle ilgili ikinci bir projeye geçmeleri gerekiyor.”

Trebeck, refah ekonomisini, alternatif bir politika yerine “küçülme”, ​​”çörek” ekonomisi veya döngüsel ve yenileyici modeller gibi hareketleri kapsayan bir “piknik battaniyesi terimi” olarak tanımladı.

“Bence derin bir ahlaki yükümlülük var. [on high-income countries] Trebeck, “Çünkü ekolojik adil paylarından daha fazlasını alıyorlar, bu da üstü kapalı olarak, vatandaşlarının temel ihtiyaçlarını karşılamaya yetecek kadar malzemeye sahip olmayan ülkelerin etkili bir şekilde orada kalacaklarını söylüyor” dedi.

“Gerçekten bu sonlu gezegende adil bir şekilde nasıl yaşadığımızı söylemekle ilgili?”

Ekonomik büyümenin ötesine bakma dürtüsü, dünya çapında fosil yakıt üretimini sona erdirmek için artan çağrıların olduğu bir zamanda geliyor.

Lozan Üniversitesi’nde ekolojik ekonomist olan Julia Steinberger, CNBC’ye telefonla verdiği demeçte, “Temel olarak, bir büyüme taahhüdüyle, sonuç olarak çevresel etkilerle sonuçlanan daha fazla enerji ve malzeme kullanımına yönelik bir taahhüdünüz var – ve bu, karbonsuzlaştırmayı zorlaştırıyor.”

“Karbonsuzlaştırma için yapmanız gereken, tüm fosil yakıtları kullanmayı bırakmanız ve enerji talebini yenilenebilir veya düşük veya sıfır karbonlu enerji kaynakları ile değiştirmeniz gerektiğidir ve bunu yapmak daha zordur. [and] Steinberger, sürekli artan enerji talebimiz varsa bunu yapmak daha uzun sürecek.

Güney Pasifik ada ülkesi Tuvalu geçen ay BM’nin yıllık iklim zirvesini fosil yakıtların yayılmasının önlenmesi anlaşması için zorlamak amacıyla kullanan ilk ülke oldu. Avrupa Parlamentosu, Vatikan ve DSÖ öneriyi destekledi.

Ancak bugüne kadar yalnızca bir avuç küçük ülke girişimi onayladı ve fosil yakıt endüstrisi tipik olarak yenilenebilir enerjiye planlanan geçişte enerji güvenliğinin öneminin altını çizmeye çalıştı.

Kömür, petrol ve gaz gibi fosil yakıtların yakılması, iklim acil durumunun başlıca itici gücüdür.

BM Genel Sekreteri Antonio Guterres de kısa bir süre önce, GSYİH’nın ekonomik büyümenin dünyanın en önemli göstergesi olarak düşürülmesi çağrısı yapan bir koroya katıldı ve bunun yerine politika yapıcıları döngüsel bir ekonomiye geçmeye zorladı.

Bu, ürünlerin yaşam döngüsünü mümkün olduğu kadar uzatmak için malzemelerin yeniden kullanılması ve onarılmasına dayanan ve dünyadaki mevcut “al, yap, at” modelinden uzaklaşan bir ekonomik sistemi ifade eder.

Guterres, Haziran ayı başlarında büyük bir uluslararası çevre toplantısında yaptığı konuşmada, “Rotamızı – şimdi – değiştirmeli ve doğaya karşı anlamsız ve intihara meyilli savaşımıza son vermeliyiz.”

Guterres, “Çevreye gerçek değeri vermeli ve insanlığın ilerlemesi ve refahının bir ölçüsü olarak Gayri Safi Yurtiçi Hasıla’nın ötesine geçmeliyiz” dedi. “Unutmayalım ki, bir ormanı yok ettiğimizde GSYİH oluşturuyoruz. Aşırı avladığımızda GSYİH oluşturuyoruz. GSYİH, dünyadaki mevcut durumda zenginliği ölçmenin bir yolu değil.”